เมื่อประเทศไทยอยู่ในยุคกาขาว บรรยากาศบ้านเมืองวิปริตถึงขนาดหิมะตกทำกรุงเทพมหานครขาวโพลนอย่างน่าประหลาดพร้อมการปกครองของ UNA หรือกองทัพสหประชาชาติที่ออกกฎจนประเทศไทยกลายเป็นเมืองอันไร้สีสันแม้แต่เสื้อผ้าก็ยังใส่สีอื่นไม่ได้นอกจากสีเทา 3 ชีวิตมือปืนต่างดิ้นรนเพื่อความรักและความสุขอันไกลเกินเอื้อมทั้ง แจ็ส โซเด (ผดุง ทรงแสง) มือดาบมือพระกาฬฟันกระสุนขาดครึ่งที่ถูกว่าจ้างให้สังหาร ไต้หล้า อาซาปัตตานี (วีรยุทธิ์ นานช้า) ผู้ต่อต้าน UNA ฝ่ายใต้  ด้าน โจ๊ก โซแบด (กรภพ จันทร์เจริญ) มือปืนลูกศิษย์ของ คิด ไซเรนเซอร์ (ไพฑูรย์ พุ่มรัตน์) ผู้ถ่ายทอดวิชาปืนเก็บเสียงก็ได้รับการว่าจ้างให้สังหาร ไอสาน พระกาฬสุรินทร์ (สมพงษ์ คุนาประถม) ผู้ต่อต้าน UNA ฝ่ายอีสาน โดยหวังเอาก้อนนี้พา ดารณี (วนิดา เติมธนาภรณ์) แฟนสาวป่วยใกล้ตายไปดูแสงเหนือตามความฝัน ส่วน เจ โซนานา (บริบูรณ์ จันทร์เรือง) มือระเบิดลูกครึ่งผู้มีความแค้นเบื้องหลังกับ UNA ก็ได้รับการว่าจ้างให้ทำงานลับให้องค์กรที่ตนเกลียดเพื่อหวังจะได้รู้ความลับว่าใครข่มขืนแม่ตนเอง แต่หลังจากเกิดคลื่นช็อคเวฟครั้งใหญ่หลังการมาเยือนของอคันตุกะจากต่างดาวชะตาชีวิตของพวกเขาอาจเกี่ยวพันกันอย่างไม่น่าเชื่อ

คล้อยหลังมา 19 ปีจาก มือปืน/โลก/พระ/จัน หนังที่ก่อกระแสการเอาตลกคาเฟ่มาเล่นหนัง ใหญ่แต่กลับโดดเด่นด้วยบทภาพยนตร์ที่จินตนาการถึงประเทศไทยในอนาคตที่ต่างชาติเข้ามาครอบงำผสมผสานกับแนวคิดทางพุทธศาสนาที่ว่าด้วยเรื่องของกรรม ก็ทำให้มันกลายเป็นงานบันเทิงที่ไม่ขาดสาระและยังอยู่ในใจคอหนังมานานรวมถึงตัวผมเองด้วย รวมถึงการถือกำเนิดของผู้กำกับรุ่นใหม่อย่าง ยุทธเลิศ สิปปภาค ที่ต่อมากลายเป็นผู้มีอิทธิพลต่อวงการหนังไทยด้วยหนังแนวแปลกแหวกตลาดผ่านทั้งความสำเร็จและล้มเหลวมานับไม่ถ้วน แต่สิ่งหนึ่งที่ยึดเกาะกับหนังยุทธเลิศมาตลอดคงหนีไม่พ้น 2สิ่งคือ เรื่องโรแมนติกกับการเมือง แม้แต่ภาคต่ออย่าง มือปืน/โลก/พระ/จัน 2 ก็หนีไม่พ้น 2 สิ่งนี้ด้วยเช่นกัน แต่สิ่งที่ต้องบอกกล่าวกันก่อนไปดูหนังเรื่องนี้คือการเล่าเรื่องของมันไม่สำคัญเท่าอุดมการณ์ความคิดและการวิพากษ์สังคมผ่านสัญญะต่าง ๆ ที่หนังเอามาประเคนให้ทั้งเรื่อง ซึ่งยุทธเลิศยอมแลกความตลกที่อาจลดลงแต่ไปเพิ่มการกระตุกต่อมคิดคนดูให้ทำงานกับหนังทั้งเรื่องแทน